• Zaterdag ochtend 10 december 08.00uur.
    De dag begint guur en mistig. Het is nog donker buiten en onze jongens zijn nog moe van de avond ervoor. Zou het vandaag gaan lukken om tegenstander GOZ te verslaan? De ploeg van de club die altijd zo fier en sterk is. Laten we ons hierdoor van de wijs brengen?

    We gaan even terug naar de avond ervoor.
    Vrijdag avond 9 december 20.00u. Het gaat beginnen: de kwartfinale van Nederland tegen Argentinië. Een wedstrijd en tegenstander op een WK, die voor het laatst gespeeld werd toen de spelers van onze JO10-1 nog in de luiers lagen. De wedstrijd toen werd verloren; nu zijn we vol goede hoop. Onze idolen Di Maria, Dybala en Messi stellen opeens niks meer voor.
    Uitslagen zijn voorspeld: natuurlijk gaan ‘we’ winnen. Niets blijkt minder waar als we in minuut 84 van de wedstrijd zitten. Nederland staat op 0-2 achterstand tot opeens in de slotminuten de aansluitingstreffer en gelijkmaker vallen. We hebben een pittig lesje ‘hoop blijven houden tot het einde’ gekregen.
    Helaas komt het na verlengen op strafschoppen aan en wordt de wedstrijd verloren. Met een kater gaan de meeste van onze jongens laat naar bed en moeten ze vroeg weer op.

    Nog geen 12 uur na aanvang van de WK wedstrijd staan onze jongens alweer op het veld warm te draaien voor hun wedstrijd. Met de slaap nog in de ogen gaat de pot om half 9 van start. Het is frisjes maar we gaan er tegenaan.
    De 0-1 is al snel een feit. We staan achter als de bal via de hand van de keeper Sepp de binnenkant van de paal raakt. Wakker worden jongens!
    En zo gebeurt het: 1-1 via een dribbeltje van Lars. Voor het einde van de eerste helft volgt er nog een 1-2 en ook nog de gelijkmaker. Met 2-2 gaan we de rust in: we staan op gelijke hoogte met de normaal zo sterke opponent!

    Na rust vervolgen we: er volgen een paar fraaie acties van spitsen Auke en Luuk H. Ook krijgt Luke D. nog een mooie kans, maar tussen de bal en het doel staat helaas een keeper. Thijmen doet ook waar hij voor gekomen is: ballen weghouden bij het doel. Een ouder die roept “maak je vader trots!” wordt door zijn zoon terechtgewezen. Toch volgt er nog een fraai doelpunt: via een voorzet van Ezra maakt Lars zijn moeder trots: we staan voor met 3-2. Wie had dat gedacht?
    Na het fluitsignaal is dit ook de eindstand: we hebben gewonnen en hebben de winst op zak. Dat werd wel weer eens tijd. Deze smaakt heel zoet, al worden er bij de tegenstander wel wat tranen geplengd.
    Na de teambespreking met lovende woorden van de trainer gaan de jongens nog Chocomel drinken. Met de kou nog in het lijf smaakt die nóg lekkerder.
    We gaan de winterstop in!