• We mochten er weer tegenaan: Zinkweg tegen Transvalia. Of eigenlijk andersom, want het was een uit-pot voor onze jongens. Al tijdig op stap, want de thuisclub ligt aan de andere kant van het water. Met de gesloten tunnel betekent dat met de veerman naar de overkant. Dit kon lang duren als het druk zou zijn. Zou dat de reden zijn geweest dat we extra vroeg aanwezig moesten zijn? Wie zal het zeggen…. Uiteindelijk viel de drukte en de rit naar het Rotterdamse mee.

    Al in de auto werd er druk gespeculeerd: een teamanalyse werd besproken van de tegenstander en dit was de afgelopen week al uitgezocht. Alles leek erop te wijzen dat de tegenpartij te kloppen moest zijn. Met dit gevoel gingen de jongens de warming up in: wij gaan winnen!

    Na een uur warmdraaien begon de wedstrijd alsnog te laat. Inmiddels was het wat druilerig geworden maar de stemming aan de zijlijn was allesbehalve grouw. Er waren een aantal Transvaliaanse moeders meegekomen om hun jongens aan te moedigen. Een kleurrijk en rondborstig gezelschap dat de stemming er goed inbracht. Ook zij waren vol overtuiging dat hun jongens zouden gaan winnen.

    Binnen 5 minuten staat Zinkweg op voorsprong na een fraai schot van Toby. Hup het doel in en 0-1 voorsprong is een feit. Het volgende doelpunt dat valt is een tegengoal maar die wordt direct afgevlagd. Gevaar geweken maar er blijkt potentie te zitten in de tegenstander. Inmiddels zat langs de lijn de Surinaamse stemming er al lekker in en kwam de uitdrukking KONI MAN NO MUSU PRAKSERI DATI GADO POTI TOKO - TOKO NA INI DON MAN EDE goed van pas (onderschat nooit een ander, red.). En niets blijkt minder waar: een tegengoal voor onze jongens gaat het net in. 1-1.
    De blanke beentjes van onze mannen doen hun best, lopen snel en halen uit, maar het mag niet baten. De supporterende moeders van Transvalia hebben het inmiddels over dat ze “de geest gaan wakker maken”. Dat klinkt dreigend, maar hun lach doet ons relativeren: het is maar een spelletje.

    Na rust gaat het spelletje verder. We zijn inmiddels al lekker geïntegreerd en staan bijna te lachen en te dansen met de andere ouders. Totdat een tegengoal het plezier doorbreekt. 2-1 voor Transvalia. Na enig heen-en-weer gespeel zijn de rollen alweer omgedraaid en soleert onze nummer 2 naar de 2-2 en ook de maffe moeders staan te juichen.

    Uiteindelijk moet Zinkweg toch hun meerdere erkennen in Transvalia: 3-2, 4-2, 5-2… we laten het gebeuren en hadden nog gewaarschuwd: onderschat de ander niet. Als een van de Transvalia moeders “hup Zinkweg” gaat roepen, is de tegenstander even van slag en wordt er door Zinkweg nog even een 5-3 uitgeperst. Mi goedoe, het kan dus toch.

    In de staart van de wedstrijd valt er nog een tegengoal en eindigt de pot in 6-3. Het aanvankelijke positivisme blijkt omgedraaid naar een tegenslag. Jammer en een dure les. Dan maar snel naar huis, op naar de roti!